Eraikuntzaren etorkizunak sektorea jasangarritasunera bideratu behar du, birziklapenaren arloan berrikuntza eta ikerketaren bidez, materialen berrerabilpena eta errebalorizazioa sustatuz, eta material berriak sortuz, eredu ekonomiko berri baten oinarriak ezartzeko helburuarekin.

Material berriak izango dira bigarren mailako lehengaien etorkizuneko iturria, eta horiek beharrezkoak izango dira zientziaren, teknologiaren eta biztanleriaren bizigarritasunaren hazkunde-mailarekin jarraitzeko, eraikuntzari eta eraikuntzari aplikatuta.

Eraikuntzak hainbat jarduera-eremu biltzen ditu: eraikuntza, obra zibila, azpiegiturak, garraioa, energia sortzeko sistemak… horiek guztiak eragin handia dute iraunkortasun eta eraginkortasun globalean. Eraikuntzaren kasuan, azpimarratzekoa da higiezin-parke nazional zaharkitu bat, erabilitako etxebizitzak batez beste 40 urte baino gehiago dituela (Higiezinen Elkarteen Federazioak adierazitakoaren arabera). Beraz, eraikinak birgaitzea helburu argia da sektorearen etorkizunaren barruan aintzat hartzeko, ez osagai materialagatik bakarrik, baita energia-eraginkortasunagatik ere, ingurumen-erosotasunerako energia-kontsumoa CO2 isurketen iturri garrantzitsua baita.
Ikerketak, berrikuntzak eta garapenak, bai eta paradigma ekonomiko-produktibo, ingurumeneko eta sozialeko aldaketa horren etorkizuneko eragileek ere, berebiziko garrantzia dute eraikuntzak industrializatu beharreko elementu gisa eduki behar duen ikuspegian, ingurune kontrolatuagoetan eta hondakin gutxiago sortzen dutenetan, eta, beraz, eraginkorragoak eta iraunkorragoak direnetan.

Hona hemen sektore honi aplikatutako ekodiseinuaren garrantzia, hondakinen sorrera benetan murrizteko ikerketaren eta berrikuntzaren funtsezko zutabe gisa, baita hondakinen kontrola eta zirkulartasuna ere. Sektorearen industrializazioak, ekodiseinuarekin batera, aukera ematen du azpiegiturak eta eraikinak balio-bizitzaren amaierara iristen direnean eta deskonposatu behar direnean, dekonstrukzio horren ondoriozko elementuak berrerabili, birziklatu, birmanufakturatu, zaharberritu, konpondu, birdiseinatu eta berreskuratu ahal izateko, eraikuntzaren inguruan ekonomia zirkularra sortzeko aukera emanez.

Ikus daitekeenez, teknika berrien multzoak funtsezko zeregina du alderdi horretan, eraikuntzan aplikatutako teknologiak aukera emango baitigu eraikitako elementuen eta haien bizi-zikloaren aldagai tekniko eta efizientzia garrantzitsuenen bilakaera neurtu, kontrolatu eta kudeatzeko. Horrek higiezinen parkearen mantentzean eragiten du, eraikuntza-elementu guztien balio-bizitza mantentzeko, birgaitzeko eta luzatzeko noiz, nola eta zein neurritan esku hartu behar den kalkulatu baitaiteke.
Prebentziozko mantentze hori eraikuntzaren esparruaren benetako eraginkortasunaren oinarria da, eta jarduketa-gune bat izan daiteke eraikuntzen konponketan egindako gastu ikaragarria murrizteko, bai eta material gehiago erabili beharrak eta, ondorioz, baliabide ekonomikoen lotura handiagoak eragindako ondorioak murrizteko ere.
Horregatik, eraikuntzari aplika dakizkiokeen hondakin-lerroak bilatzera egokitutako berrikuntza, eraikuntza-materialak eta -elementuak hobetzeko edo eraginkorragoak egiteko, lehentasunezkoa da bizi garen egunetan, bai bota beharreko materialen kudeaketagatik, bai prozesu berrietan berriz sar daitezkeenengatik.

Norabide berri horrek ez luke zentzurik izango bigarren mailako lehengai izan daitezkeen hondakinak hurbilekoak, hau da, 0 kilometrokoak, sistemari iraunkortasun handiagoa emateko planteatuko ez balitz.

Jasangarritasunaren ondorioz, CO2 emisioak nabarmen murrizten dira, eta horiek dira, hein handi batean, jasaten ari garen klima-aldaketaren kausa, eta horregatik ez gara gai gure etorkizun hurbila nolakoa izango den aurreikusteko.

Horregatik, gogoeta eta ziurtasun horietan oinarrituta, eraikuntza aberastasun-iturritzat har daiteke; ekodiseinuan, ingurumen-iraunkortasunean, energia-iraunkortasunean, material berrietan, premia global berrietan, analista teknologiko eta digitaletan eta abarretan espezialista izateko lanpostu berriak sortzeko iturria; biztanleriaren hazkunde iraunkorraren oinarria; maila globalean ekoitzitako CO2 murrizteko lehentasunezko sektorea; produkzio-sektore berriak sortzeko motorra; eraikuntzaren profesionalizazioa eta industrializazioa; eta digitalizazioa, bigarren mailako lehengaien berreskuragarritasunaren, berrerabilpenaren eta sorkuntzaren esparruan erabakiak hartzeko oinarri gisa.
Ekotradek, Berritex proiektuaren bidez, ikerketa industrial bat garatuz, ingurumenean eragin handia duten ehun-hondakinen berrerabilpena balioetsi du, munduko industriarik kutsatzaileenetako bat delako, ekoizpen-prozesuetan baliabide ugari behar dituelako.

Izan ere, Ekotraderen ustez, eraikuntzaren balioa baliabide berriak bilatzeko aukera eta nitxo bat da, herritarrak ulertzen eta kontzientziatzen lagunduko duena, denbora jakin baten ondoren hondakin bihurtzen diren materialei bigarren bizitza bat emateko beharraz, eta, beraz, etorkizuneko industria-sektore batean aberastasuna sortzeko aukera gisa ikusten saiatuko da.